მიმდინარე წელს ევროკავშირი არა მხოლოდ აპირებს შეაჩეროს რუსული ნავთობის მიწოდების უმეტესი ნაწილი, არამედ სრულფასოვანი ალტერნატივის მოძებნასაც აპირებს.

ერთადერთი ალტერნატიული ნავთობის მიმწოდებელი, რომელსაც შეუძლია ნავთობის თანაბარი რაოდენობით მიწოდება მთელ ევროკავშირზე, არის ირანი. მართალია, ქვეყანას დაახლოებით იგივე სანქციები დაუწესდა, რაც რუსეთს, რაც იმას ნიშნავს, რომ რეალურად ის ნავთობის მიწოდებით ვერ იქნება დაკავებული.

თუ ირანი მოახერხებს ხელშეკრულებების დადებას გავლენიან სახელმწიფოებთან თავის ბირთვულ პროგრამაზე, მაშინ ევროკავშირი მშვიდად წავა წინ, გააუქმებს სანქციებს და დაუშვებს ნავთობისა და სხვა საქონლის ექსპორტს.

ირანის სახელმწიფო ნავთობკომპანიები უკვე აწარმოებენ მოლაპარაკებებს საბერძნეთთან, იტალიასთან, ესპანეთთან, თურქეთთან და რიგ სხვა სახელმწიფოებთან. ამასთან, მიწოდება შესაძლებელია მხოლოდ სანქციების შემსუბუქებით და ისინი - ბირთვულ პროგრამაზე შეთანხმებით (რაზეც, როგორც ჩანს, ირანი ჯერ არ აპირებს დათმობას).

არის კიდევ ერთი პრობლემა: ნავთობის უკიდურესად მაღალი ღირებულება. როდესაც ირანი ბაზარზე დაბრუნდება, ის აპირებს თავისი ნავთობის სრულ ფასად გაყიდვას თუნდაც "კეთილშობილ" ევროპაზე. ამ დროისთვის ირანული ნავთობი ძირითადად ექსპორტირებულია აზიაში და მყიდველები იღებენ ღირსეულ ფასდაკლებებს ტანკერების ტრანსპორტირებისა და დაზღვევის სირთულეების კომპენსაციის მიზნით, რაც გრძელდება და კიდევ უფრო რთულდება სანქციების გამო.